"Zachęta do filozofii" - Arystoteles. Część II
6. FILOZOFIA JEST POŻYTECZNA DLA LUDZKIEGO ŻYCIA!
Frg. 46. To, że teoretyczne myślenie daje ludziom największe korzyści, można dostrzec łatwo w sztukach praktycznych lx. Bo tak, jak rozumni lekarze i liczni znawcy ćwiczeń gimnastycznych zgadzają się, że ci, którzy chcą być dobrymi lekarzami albo trenerami, muszą mieć ogólną wiedzę o, tak też dobrzy prawodawcy muszą mieć ogólną wiedzę o przyrodzie, i to w stopniu o wiele większym niż ci pierwsi. Tamci bowiem są tylko twórcami doskonałości ciała, ci drudzy natomiast interesują się doskonałością duszy i chcą uczyć o dobrym i złym stanie państwa, i z tego powodu potrzebują jeszcze więcej filozofii.
Frg. 47. Bo tak, jak w innych sztukach rzemieślniczych najlepsze narzędzia wywodzą się z natury, np. w budownictwie pion, linia i cyrkiel - niektóre mianowicie wywodzą się z obserwacji wody, inne z obserwacji światła i promieni słonecznych - i przez odwołanie się do nich orzekamy, co jest dla naszych zmysłów dostatecznie proste i gładkie; podobnie polityk musi mieć pewne wzory wzięte z natury i prawdy, podług których osądza, co jest sprawiedliwe, co dobre, a co pożyteczne. Jak bowiem wśród narzędzi rzemieślniczych pewne są przydatniejsze od innych, tak też najlepszy wzór jest ten, który jest w możliwie najlepszej zgodzie z natura.
Frg. 48. Nikt jednak, kto nie uprawiał filozofii i nie poznawał prawdy, nie jest do tego zdolny. Ponadto, w innych sztukach rzemieślniczych ludzie nie przejmują swoich narzędzi i swoich najdokładniejszych rozumowań z pierwszych zasad i z tej racji osiągają tylko przybliżoną wiedzę; przyjmują je z drugiej i trzeciej ręki, i z pewnego dystansu, a rozumowanie swoje wyprowadzają z doświadczenia. Jedynie filozof wyprowadza je z tego, co jest ścisłe; to bowiem śledzi, a me to, co jest kopią [pochodzącą z drugiej czy trzeciej ręki].
Frg. 49. Tak jak nie jest dobrym budowniczym ten, kto nie posługuje się pionem czy innym tego rodzaju narzędziem, lecz bierze miarę z innych budynków, tak też i prawodawca albo zarządzający sprawami państwa, który podpatruje i naśladuje zarządzenia wprowadzone przez innych ludzi, albo aktualnie istniejące ustroje Sparty czy Krety, bądź jakiegoś innego państwa, nie jest dobrym prawodawcą ani poważnym mężem stanu; wszak naśladowanie tego, co nie jest dobre, nie może być dobrym, ani też naśladowanie tego, co nie jest boskie i stałe w swej naturze, nie może być nieśmiertelne i trwałe. Jest przeto oczywiste, że wśród twórców tylko filozof może tworzyć prawa trwałe i tylko on może podejmować działania słuszne i piękne.
Frg. 50. Bo tylko filozof żyje ze wzrokiem skierowanym na naturę i na to, co boskie, i tak, jak dobry sternik umocniwszy swe życie w tym, co jest wieczne i niezmienne, tam zarzuca kotwicę i żyje według własnej woli.
Frg. 51. Wiedza ta jest w zasadzie teoretyczna, ale pozwala nam kształtować wszystko podług niej. Bo tak jak wzrok nie tworzy i nie kształtuje niczego (gdyż jego zadaniem jest sądzić i ujawniać wszystko, co może być widziane), tak wiedza umożliwia nam za swoim pośrednictwem działanie i daje nam największą w nim pomoc (bez niej bowiem bylibyśmy zupełnie niezdolni do działania), jest przeto jasne, że mimo iż wiedza jest teoretyczna, to jednak dokonujemy wielu rzeczy według niej, pewne działania podejmujemy, innych unikamy, a w ogóle wszystko, co dobre, uzyskujemy dzięki niej.
7. WSZYSTKIE RZECZY DOBRE I POŻYTECZNE DLA ŻYCIA LUDZKIEGO ZALEŻNE SĄ OD UŻYWANIA I DZIAŁANIA. ZAJMOWANIE SIĘ FILOZOFIĄ WYMAGA PRACY I WYSIŁKU!
Frg. 52. Ten, kto zamierza zająć się tą sprawą, nie powinien zapominać, że dobro wszystkich rzeczy oraz ich przydatność dla ludzkiego życia zależne są od ich używania i praktycznego stosowania, a nie tylko od wiedzy; stajemy się zdrowi nie przez poznawanie leków, lecz przez stosowanie ich do naszych ciał; stajemy się zamożni nie przez poznawanie bogactwa, lecz przez posiadanie wielu dóbr; i najważniejsze ze wszystkiego - żyjemy dobrze nie przez poznawanie czegoś z istniejących rzeczy, lecz czyniąc dobrze, bo to jest prawdziwe szczęście. Z tego wynika, że również i filozofia, jeżeli jest pożyteczna, albo musi być sprawcą rzeczy dobrych, albo powinna być środkiem do tego rodzaju działań.
Frg. 53. Dlatego też nie powinniśmy stronić od filozofii, jeżeli ona jest, jak sądzimy, posiadaniem i uprawianiem mądrości, a mądrość jest najlepszym ze wszystkich dóbr; i jeżeli w pogoni za korzyścią materialną narażamy się na niebezpieczeństwo płynąc aż do Słupów Heraklesa, to tym bardziej nie powinniśmy lękać się trudu i kosztów w dążeniu do mądrości.' Zaiste człowiek pospolity pragnie raczej żyć niż żyć dobrze, idzie za opinią mas ludzkich, a nie uważa za słuszne, ażeby owe masy szły za jego opinią, szuka bogactwa, a nie troszczy się w ogóle o to, co szlachetne.
Frg. 54. Sądzę, że dostatecznie wykazaliśmy pożytek i wartość mądrości; każdy się przekona na podstawie przytoczonych argumentów, że zdobycie jej jest o wiele łatwiejsze od [zdobycia] innych dóbr.
Frg. 55. Ci, którzy zajmują się filozofią, nie otrzymują żadnej nagrody od ludzi, którzy ich zachęcają do podejmowanego przez nich wysiłku; mogliby przecież spędzić wiele czasu na zdobywaniu innych sprawności, a jednak w krótkim czasie robią postępy w ścisłym poznawaniu; wydaje mi się to oznaką łatwości filozofii.
Frg. 56. A jeszcze i to, że wszyscy ludzie chętnie zajmują się filozofią i chcą się jej poświęcić pozostawiając wszystkie inne sprawy na boku, jest widomym znakiem, że oddawanie się jej jest przyjemnością; nikt bowiem nie chce przez długi czas ciężko pracować. Ponadto uprawianie filozofii różni się bardzo od wszystkich innych zajęć; do jej uprawiania nie są wszak potrzebne żadne narzędzia ani odpowiednie miejsce, a jeżeli ktoś gdziekolwiek w świecie rzuci jakąś myśl, zdolny jest [filozof] pojąć prawdę, jak gdyby była rzeczywiście obecna wszędzie.
Frg. 57. Zostało więc dowiedzione, że filozofia jest możliwa do opanowania, że jest największym dobrem i że jest łatwa do opanowania, tak iż pod każdym względem godna jest tego, ażeby się nią ochoczo zająć.
8. JAKA JEST WŁAŚCIWA ROLA MĄDROŚCI?
Frg. 58. Spróbujmy teraz wyjaśnić, co jest właściwym zadaniem mądrości i dlaczego wszyscy pragniemy mądrości.
Frg. 59. Dalej, częścią nas jest dusza, częścią ciało; jedno rządzi, drugie podlega rządzeniu, jedno działa, drugie jest narzędziem. Zastosowanie tego, co podlega rządzeniu, tj. instrumentu, jest zawsze podporządkowane temu, co rządzi i działa.
Frg. 60. W duszy istnieje z jednej strony rozum, który z natury rządzi i osądza to, co nas dotyczy, z drugiej strony to, co jest od niego zależne i co z natury podlega kierowaniu; wszystko znajduje się w doskonałym porządku, gdy każda część stosuje się do swoich najlepszych właściwości; osiągnięcie tych właściwości i jest dobrem.
Frg. 61. I rzeczywiście, gdy najlepsze, najważniejsze i najcenniejsze części stosują się do swoich najlepszych właściwości, wtedy istnieje doskonały porządek; naturalna doskonałość tego, co jest lepsze, jest lepsza; dalej to, co jest zdolniejsze do kierowania i jest lepsze, tak jak człowiek w stosunku do innych zwierząt; wobec tego dusza jest lepsza od ciała (bo jest zdolniejsza do kierowania), a od duszy lepsze jest to, co posiada rozum i zdolność do myślenia; bo takim jest to, co rozkazuje i zabrania, i mówi, co należy a czego nie należy czynić.
Frg. 62. Jakakolwiek doskonałość byłaby doskonałością tej części, musi być dla wszystkich bytów w ogóle, a szczególnie dla nas, najbardziej pożądana ze wszystkich rzeczy; mógłby bowiem, jak sądzę, ktoś twierdzić, że częścią tą, jedynie albo w największym stopniu, jesteśmy my sami.
Frg. 63. Gdy rzecz spełnia w najlepszy sposób to, co jest nic przypadkiem, lecz z własnej natury jej zadaniem, rzecz ta musi być również nazwana dobrą, a doskonałość, dzięki której każda rzecz może dokładnie osiągać ten wynik, musi być określona jako jej najwyższa doskonałość.
Frg. 64. To, co jest złożone i podzielne na części, działa na wicie różnych sposobów, natomiast to, co jest z natury proste i czego byt nic pozostaje w stosunku do czegoś innego, musi mieć jedną tylko doskonałość w pełnym tego słowa znaczeniu.
Frg. 65. Jeżeli człowiek jest stworzeniem prostym i jego istota jest ułożona według rozumu i mądrości, to jedynym jego zadaniem jest osiągnięcie najdokładniejszej prawdy o rzeczywistości i jej głoszenie; jeżeli jednak jest stworzeniem złożonym z wielu zdolności to jasne, że gdy ktoś może pełnić różne funkcje, najlepszą z nich jest funkcja właściwa; zdrowie jest właściwą funkcją lekarza, a bezpieczeństwo sternika. Nie możemy też wymienić lepszej funkcji myślenia czy myślącej części duszy jak zdobywanie prawdy; a więc prawda jest najważniejszym dziełem tej części duszy.
Frg. 66. Osiąga się zaś to po prostu przez wiedzę, szczególnie przez wiedzę doskonalszą, a jej najwyższym celem jest filozoficzne myślenie. Gdy z dwu rzeczy jedna jest godna wyboru ze względu na drugą, ta druga jest lepsza i godniejsza wyboru z tej samej racji co ta, ze względu na którą ta druga jest godna wyboru, np. przyjemność niż rzeczy przyjemne, zdrowie niż rzeczy przydatne do zdrowia; te bowiem wytwarzają tamte.
Frg. 67. Nic nie jest godniejsze wyboru niż mądrość, którą nazywamy zdolnością najwyższego czynnika w nas, występującego przy porównaniu jednego stanu duszy z innym; poznawcza bowiem część duszy, czy to brana oddzielnie, czy w połączeniu z innymi częściami, jest lepsza niż cała reszta duszy, a jej doskonałością jest wiedza.
Frg. 68. Żadna przeto z poszczególnych tak zwanych cnót moralnych nie jest jej [tzn. refleksji filozoficznej] właściwym wytworem; jest bowiem ze wszystkich najlepsza, a wytwór końcowy jest zawsze lepszy od wiedzy, która go wytworzyła; nie każda też doskonałość duszy ani szczęście staje się w ten sposób wynikiem filozoficznej refleksji. Gdyby bowiem filozoficzna refleksja była mocą wytwórczą, wytwarzałaby twory różne od siebie; np. sztuka budowania wytwarza dom, nie będąc jego częścią. Natomiast filozoficzna refleksja jest częścią doskonałości duszy i szczęścia; mówimy wszak [w Akademii], że szczęście albo pochodzi z filozoficznej refleksji, albo nią jest.
Frg. 69. Również i według tego argumentu nie może istnieć wiedza wytwórcza ; albowiem końcowy wytwór musi być lepszy od tego, z czego ma powstać; ale nic nie jest lepsze od filozoficznej refleksji, chyba że będzie nią któraś z wymienionych rzeczy; ale żadna z nich nie jest wytworem różnym od filozoficznej refleksji. Wobec tego musimy twierdzić, że ta forma wiedzy jest teoretyczna [spekulatywna], ponieważ nie można sobie wyobrazić, żeby jej celem było wytwarzanie czegoś.
Frg. 70. Z tego wynika, że filozoficzna refleksja i rozmyślanie są właściwą funkcją duszy i że ze wszystkich rzeczy jest to wybór najcenniejszy dla człowieka, co, jak sądzę, można by porównać ze zmysłem wzroku; każdy bowiem człowiek wybrałby posiadanie wzroku nawet wtedy, gdyby nic innego poza samym widzeniem nie wynikało z niego.
Frg. 71. Co więcej, jeżeli ktoś polubił jakaś rzecz dlatego, że coś innego z niej wynikało, to jasne, że będzie pożądał tego, co posiada tę własność w większym stopniu; np. jeżeli ktoś lubi spacerować ze względu na zdrowie, ale zauważył, że bieg jest zdrowszy! że może brać w nim udział, wybierze bieg. Jeżeli zaś prawdziwe mniemanie jest podobne do filozoficznej refleksji - przyjmujemy bowiem, że prawdziwe mniemanie jest godne wyboru o tyle, o ile jest podobne do refleksji filozoficznej z powodu prawdy - wobec tego, jeżeli cecha ta przysługuje w większym stopniu filozoficznej refleksji, jest godniejsza wyboru niż prawdziwe mniemanie.
Frg. 72. A znowu, jeżeli miłujemy wzrok ze względu na niego samego, świadczy to dostatecznie o tym, że wszyscy w najwyższym stopniu miłują myślenie i poznawanie.
Frg. 76. Dlatego, jeżeli życie godne jest wyboru ze względu na wrażenia zmysłowe, a wrażenie jest rodzajem poznania, i jeżeli dusza może dojść do poznania, wybieramy życie.
Frg. 77. Już przedtem powiedzieliśmy, że z dwu rzeczy ta zawsze jest godniejsza wyboru, która posiada pożądane cechy w większym stopniu; a zatem spośród zmysłów wzrok musi zasługiwać w najwyższym stopniu na wybór i jest najcenniejszy; ale filozoficzna refleksja jest jeszcze bardziej pożądana od niego i od innych zmysłów, a nawet od samego życia, gdyż ona w wyższym stopniu posiada władzę nad prawdą ,i dzięki temu wszyscy ludzie dążą ponad wszystko do filozoficznej refleksji.
Frg. 73. Ci, którzy miłują życie, miłują myślenie i poznanie; cenią życie nie z innego powodu, jak tylko ze względu na postrzeganie, a ponad wszystko ze względu na wzrok; miłują tę zdolność w najwyższym stopniu, ponieważ jest ona w porównaniu z innymi zmysłami po prostu rodzajem wiedzy.
Frg. 74. Ale życie różni się od nieżycia wrażeniami zmysłowymi i określamy życie przez ich obecność i zdolność posługiwania się nimi; po ich utracie nie warte żyć; to tak, jak gdyby samo życie zgasło po utracie wrażeń zmysłowych.
Frg. 75. Wśród wrażeń zmysłowych siła wzroku wyróżnia się bystrością i z tego powodu stawiamy go wyżej od innych; każdy jednak zmysł zdobywa wiedzę za pośrednictwem ciała, jak np. słuch, który postrzega dźwięki za pomocą uszu.
Część I -- TUTAJ
