Posty

Wyświetlanie postów z styczeń, 2014

"Eretz Yisrael ( אֶרֶץ יִשְׂרָאֵל ) - Wymażesz pamięć o Amaleku pod niebem". Część I

Obraz
Trasa wędrówki Abrahama i jego rodziny z Ur do Ziemi Obiecanej-Kanaanu Na wstępie (wszystkich 3 części) - zaznaczam, że treść tego posta opiera się na połączonych ze sobą przekazach historycznych, zapiskach starożytnych, a także odkryciach archeologicznych oraz info zawartych w mitologiach Bliskiego Wschodu, jak i oczywiście ze ST (Tory) oraz apokryfów żydowskich. Jest to jednak czysto subiektywna analiza i synteza - z którą nie trzeba się zgadzać. Jeśli coś wam się w nim nie zgadza... Szukajcie na własną rękę i porównujcie.  * * * Część I Początek tej opowieści sięga czasów biblijnego Abrama ( Abrahama), wywodzącego się z linii Sema , jednego z synów Noego, od którego imienia pochodzi nazwa plemion semickich. Ludy arabskie-semickie zamieszkujące Bliski Wschód swoje korzenie czerpią - ponoć* - od Izmaela (na to się przynajmniej powołują), syna Abrama i egipskiej niewolnicy (dokładniej: służącej Sary) Hagar, który mieszał później swą krew z wieloma, dziki

"O pokoju ducha (De tranquillitate animi)" - Lucius Annaeus Seneca (Minor). Część IV

Obraz
Vladimir Kush   © Część IV (ostatnia) Kiedy naszemu Zenonowi oznajmiono o rozbiciu się okrętu, wraz z którym zatonął cały jego majątek, rzekł na to: „Los chce, abym teraz tym swobodniej zajmował się filozofią" . Filozofowi Teodorowi tyran wygrażał śmiercią, co więcej śmiercią bez pogrzebania ciała. „Masz — odrzekł — pełną możliwość, aby sobie sprawić taką przyjemność. Każda kropelka krwi. jest rzeczywiście pod twoją władzą, ale co się tyczy pogrzebu, to jesteś naprawdę głupcem, jeżeli myślisz, że mi zależy coś na tym, czy zgniję na ziemi, czy też pod ziemią" . Kanus Juliusz był człowiekiem wielkim z rzędu najznakomitszych, którego dostojnej chwały nie umniejsza nawet ta okoliczność, że się urodził w naszym stuleciu. Ten długo spór toczył z Gajuszem, a kiedy się zabierał do wyjścia, rzekł do niego ów nowy Falarys: „Abyś się nie łudził niedorzeczną nadzieją, wydałem już rozkaz, aby cię stracić" . „Dziękuję ci — odrzekł — najmiłościwszy władco" . Nie wiem na

"O pokoju ducha (De tranquillitate animi)" - Lucius Annaeus Seneca (Minor). Część III

Obraz
Photo art by Ron Germundson   © X Wpadłeś w jakieś kłopoty życiowe. Nawet się nie spodziałeś, jak złowrogi los wszystkim lub tobie jednemu narzucił pęta, których nie możesz zerwać ani z nich się wywikłać. Pomyśl, więźniowie na początku z przykrością znoszą ciężar oków i u nóg kłody, lecz z biegiem czasu przestają się buntować, i znoszą spokojnie. Konieczność uczy ich cierpieć z odwagą, przyzwyczajenie z łatwością. W każdym położeniu życia znajdziesz przyjemność, rozrywki, rozkosze, jeżeli uznasz niepowodzenia za łatwe, nie za trudne do zniesienia. Z żadnego tytułu natura lepiej nie zasłużyła się dla nas, niż kiedy, wiedząc, do jak licznych rodzimy się nieszczęść, na każde wynalazła skuteczne lekarstwo, czyli przyzwyczajenie, które nam pozwala oswoić się szybko z każdym cierpieniem. Nikt by nie wytrzymał, gdyby długotrwała przeciwność zachowała tę samą siłę co za pierwszym natarciem. Wszyscy jesteśmy przywiązani do losu, jedni łańcuchem złotym i luźno, drudzy zardzewiałym i ciasn

"O pokoju ducha (De tranquillitate animi)" - Lucius Annaeus Seneca (Minor). Część II

Obraz
Edward Hopper  © III Pytasz, jakiego moim zdaniem należy używać środka przeciw takiemu przesytowi życia. Najskuteczniejszym środkiem byłoby, jak uczy Atenodor, żebyśmy zajęli się pracą i poświęcili się działalności publicznej, bądź biorąc udział w rządzeniu państwem, bądź wypełniając powinności obywatelskie. Podobnie jak niektórzy całymi dniami prażą się w słońcu, ćwiczą i hartują swe ciała, podobnie jak dla atletów najbardziej jest pożyteczne, jeżeli przez większą część dnia ćwiczą muskuły i wyrabiają w sobie sprawność fizyczną, tak samo i dla nas, którzy się przygotowujemy do zawodów na arenie publicznej, będzie najlepiej, jeżeli się zajmiemy wykonywaniem naszego zadania. Kto bowiem postanowił być pożytecznym obywatelem dla swoich rodaków, jak i dla całej ludzkości, ten się ćwiczy, a zarazem udoskonala, jeżeli włącza się w nurt ożywionej działalności i w miarę sił służy interesom publicznym, jak i prywatnym. „Ale — powiada — ponieważ w tym kłębowisku sprzecznych ambicji i w o