Aloes - Który Inanna Sadziła!

ALOES DRZEWIASTY (Aloe arborescens)

Z wyglądu ziele to przypomina jakiegoś bezogoniastego stwora z innej planety... to fakt; łodygę ma mięsistą, wzniesioną, często powyginaną. Liście tej rośliny, przypominające liście palmy, uzbrojone są w kolce. Pochodzi on z Afryki Pd. i Ameryki Środkowej, gdzie rośnie jako dziki półkrzew lub bylina. Żel ze świeżo uciętego liścia -- jeśli hoduje się go w postaci doniczkowej -- może być nałożony na oparzenie. Jest to metoda skuteczna oraz niekosztowna. Dlatego też wśród swojej kolekcji domowych roślin warto mieć aloes.

Należy do grupy roślin gromadzących wodę w liściach a rozmnaża się poprzez ukorzenianie odrostów korzeniowych lub z części pędów. Ale jak to bywa z roślinami ze strefy tropikalnej, w gruncie zimową porą, wymarza. Na szczęście Polacy upodobali sobie tylko ozdobną odmianę tej roślinki.

Tymczasem od tysięcy lat zalicza się aloes do roślin leczniczych i to jest najważniejsze. Cenili go już starożytni mieszkańcy Mezopotamii, Grecy i Rzymianie. To właśnie dzięki tym pierwszym, aloes dotarł do najdalszych zakątków świata. Za sprawą niejakiego Rhazesa w IX w. poznano skład tzw: "Jabłka przeczyszczającego" złożonego z (oprócz rzeczonego aloesu oczywiście): żywicy skamonowej, mirry, rabarbaru i owoców kolokwinty, urabianych ze świeżym sokiem wyciśniętym z niedojrzałych owoców kolendry. Natomiast dzięki Księdze Estery wiadomo, że wyrabiano zeń różnego rodzaju kobiece pachnidła, balsamy i olejki. Namaszczano nim włosy oraz ciała dziewcząt przeznaczonych królowi na nałożnice. W mieszance: mirra, cynamon chiński (zwany również kasją) oraz aloes, były używane w postaci sproszkowanej do przesypywania (czyli aromatyzowania) pościeli, odzieży i całunów pogrzebowych (przy balsamowaniu zwłok). Służył on również do tępienia owadów i wyrobu kadzideł.

 "Kilimem swój pokój wysłałam,

kobiercem wzorzystym z Egiptu,
łoże swe mirrą skropiłam,
aloesem i cynamonem.
Chodź, pijany miłość do syta,
do rana rozkoszą się cieszmy [...]".

Tak oto przymila się młodzieńcowi pewna uwodzicielka w... V w. p.n.e.

Z aloesu, otrzymywano tzw. alonę, to jest stężony sok w postaci brunatnych grudek - łatwiejszy do przechowywania i transportu.

Dzięki Albertowi Wielkiemu w XII w. rozpowszechniono go w Europie Zachodniej. Św. Hildegarda polecała go jako lek na wrzody i stany zapalne. W późniejszych czasach dużą wagę do jego właściwości gojących przywiązywał dr. Kneipp.

Współcześnie roślina ta wykorzystywana jest w prawie wszystkich gałęziach medycyny. Szczególnie w niedomaganiach przewodu pokarmowego, takich jak: atonia jelit czy powszechne o u wielu z nas, zaparcia. Stosowany jest również jako surowiec do produkcji biostyminy, stosowanej do wzmocnienia i regeneracji tkanek, zwłaszcza w okulistyce, jak również przy tzw dychawicy oskrzelowej - astmie, w dentystyce przy przyzębicy i w chorobach skórnych, a także w kosmetyce. 

Z aloesu sporządza się standardowa żele oraz lateks. Z miąższu liścia aloesu sporządza się żel o właściwościach leczniczych. Żel z aloesu jest używany zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Stosowany przy gojeniu się ran oraz w produkcji toników.. Doskonale się sprawdza jako środek przeczyszczający. Także lateks lub sok aloesowy, zwykle w formie proszku, służą do tego celu. Żel aloesowy posiada właściwości lecznicze głównie w stanie świeżym.W innej postaci żel aloesowy służy do produkcji różnego rodzaju kosmetyków (od szamponów poczynając, kończąc na maściach do cery trądzikowej). Dobrze goi oparzenia i odmrożenia, także ... u zwierząt (przywraca krążenie krwi).

Stosowanie aloesu przyspiesza proces gojenia się ran u pacjentów, którzy poddali się zabiegowi ścierania naskórka (dermabrazja). Żel z aloesu jest opisywany w literaturze jako środek oczyszczający, antyseptyczny, przeciwświądowy, przeciwgorączkowy, odżywczy, nawilżający, rozszerzający naczynia krwionośne, oraz posiadający właściwości przeciwzapalne i promujące rozrost komórkowy. Użyty wewnętrznie pomaga w łagodzeniu kaszlu, leczy zatwardzenia. Użyty zewnętrznie świetnie radzi sobie z problemami skórnymi, a nawet może być stosowany na bóle głowy.

Mieszane poglądy zostały opublikowane na temat tradycyjnego użycia soku z aloesu w leczeniu cukrzycy. Podczas kontrolowanych badań klinicznych, 77 ochotników dostawało jedną łyżeczkę soku z aloesu dwa razy dziennie przez 42 dni. Okazało się, że w obserwowanej grupie ochotników nastąpiło zmniejszenie się cukru we krwi oraz obniżył się poziom trójglicerydów.

 

 ZASTOSOWANIE:

W warunkach domowych możemy aloes stosować przy źle gojących się ranach i skaleczeniach (tylko zewnętrznie). Jako surowce lecznicze wykorzystywane są: liście aloesu -- tworzą one wyciek gorzkiego płynu, który jest suszony i znany jako "gorzki aloes", zawierają one przezroczysty żel, który jest łagodzącym środkiem dla skóry.

1. Sok z niego lub miąższ liściowy przykładany na rany przyspiesza i ułatwia gojenie. Dla poprawienia trawienia, przeciw zaparciom i stanom zapalnym, polecam stosowanie wyciśniętego soku, po łyżeczce deserowej dwa razy dziennie na pół godziny przed jedzeniem. Działanie przeczyszczające wykazuje dopiero po 12-14 godzinach od przyjęcia. Pod wpływem odpowiednich składników znajdujących się w żółtym płynie, okrężnica skurcza się, powodując ruch jelita. W mniejszych ilościach, gorzkie właściwości zioła pobudzają trawienie. W większych ilościach mają działanie przeczyszczające.

2. Dla ogólnego wzmocnienia, jak również przy chorobie wrzodowej przewodu pokarmowego można stosować wino aloesowe. Sporządza się je z dolnych liści, co najmniej 3-letniej rośliny, której przed zbiorem nie podlewa się 1-2 tygodnie. Umyte starannie liście miele się lub miksuje, wyciska z nich sok, który miesza się w równych częściach z miodem pszczelim i czerwonym winem (najlepiej 18%), a następnie odstawia na 2 tygodnie do chłodnego, ciemnego miejsca. Kurację rozpoczyna się od jednej łyżeczki dziennie, zwiększając stopniowo, aż do 3 łyżek stołowych dziennie, przyjmowanych po posiłkach.

3. Przy gruźlicy polecam sok świeżego aloesu z pszczelim miodem i masłem, po jednej łyżeczce na czczo.

ALE UWAGA: Aloesu, ani preparatów aloesowych nie wolno stosować podczas ciąży, krwotokach wewnętrznych, ciężkich niedomaganiach serca, nadciśnieniu, poważnych schorzeniach nerek i bardzo ostrych nieżytach żołądka!! Z wyjątkiem osób uczulonych na aloes, stosowanie żelu miejscowo jest absolutnie nieszkodliwe. W przypadku poważnych oparzeń, pomoc lekarska jest niezbędna. Żel z aloesu nie powinien być stosowany w przypadkach groźnych poparzeń, ponieważ hamuje on proces gojenia.

Środki przeczyszczające z aloesu nie mogą być stosowane więcej niż 10 dni, ponieważ pogarszają zatwardzenie oraz powodują uzależnienia. Zatwardzenia, które nie mijają po kilku dniach mimo używania środków przeczyszczających, wymagają konsultacji lekarskiej.