Świat jest pełen symboli: G

1.  Gagat (dżet)

Czarny bursztyn -- dający się polerować, bardzo zwarty węgiel. Jako amulet rozpowszechniony środek przeciwko szkodliwym wpływom, jak np. złemu spojrzeniu, truciznom, chorobom, niepogodzie. W średniowieczu i w czasach nowożytnych ze względu na jego czarną barwę -- symbol żałoby i dlatego też często używany do żałobnych ozdób. 

O czerni pisałam -- TUTAJ.

Zdjęcie ze STRONY

2.  Gałęzie

Przede wszystkim zielone (rzadziej też złota gałąź) symbolizują honor, sławę i nieśmiertelność. W zwyczajach ludowych gałęzie różnych drzew i krzewów uchodziły za przynoszące szczęście i ochronę. Np. Kwiecie wiśni, oliwka, palma czy wierzba.

3.  Garnek

Rozpowszechniony symbol macicy a tym samym często też kobiety. Jako "naczynie", symbol przyjmowania i otrzymywania. Chrześcijaństwo chętnie porównuje Marię, która przyjęła w siebie Ducha Św. z naczyniem. Naczynie, w szczególności z gliny, jest poza tym symbolem ciała, które interpretuje się jako naczynie duszy. Nowy Testament porównuje człowieka wierzącego z naczyniem łaski, ale należy pamiętać, że podobnie jak większość symboli chrześcijańskich, także ten jest znacznie starszy i został zaczerpnięty z kultów animistycznych. U wielu ludów przelewanie płynów z jednego naczynia do drugiego uchodziło za symbol reinkarnacji duszy.

4.  Gazela

Symbol rączości; np. w Indiach łączono ją z powietrzem i wiatrem. W świecie semickim, w szczególności ze względu na jej oczy, była kwintesencją piękna. [Ode mnie: A więc co... National Geographic i inne plugawe stacje kablowe, rozkoszują się kiedy lwy i inne robactwo rozrywa je na strzępy, ot i cała kwintesencja męskiego punktu widzenia]. Ponieważ przypisywano gazelom szczególną bystrość wzroku w niektórych religiach uchodziła za symbol wnikliwego poznania duchowego. W plastyce spotykamy gazelę często jako ofiarę prześladowaną lub zabijaną przez dzikie i drapieżne zwierzęta: symbol zniszczenia tego, co szlachetne i bezbronne przez brutalną siłę. Interpretacje psychoanalityczne widzą w tych przedstawieniach również symbol wyłaniających się z podświadomości tendencji samoniszczycielskich.

Zdjęcie pochodzi ze STRONY

5.  Gąsienica

Jako pełzająca larwa (w analogii do robaka) niekiedy symbol nikczemności i brzydoty, co osobiście jest zdecydowanym przegięciem ze strony kultury chrześcijańskiej, która w ten nikczemny sposób przerysowała prawdziwe znaczenie symbolu gąsienicy jako larwy, a więc postaci "przepoczwarzania się"; jest więc to stadium początkowe każdego zdrowego organizmu. Od niemowlęctwa do dojrzałości. W Indiach przykładowo gąsienica jest symbolem wędrówki dusz (właśnie dlatego, iż poprzez stadium poczwarki staje się motylem). 

6.  Gęsiówka (piaskowa)

Ten, kto nosi przy sobie korzeń tej rośliny, ma ponoć zyskiwać sympatię, być obdarzonym elokwencją, mądrością i rozumem. Uchodziła za symbol miłości macierzyńskiej, a więc Bogini Matki, ponieważ jej liście w czasie deszczu zwijały się nad kwiatami tak, że tworzyły jakby chroniący je parasol. 

7. Gęś

W mitologii egipskiej odgrywa ona nader ważną rolę, jako "pragęś", która albo składa jajo świata, albo -- wg. innych wersji -- wykluwa się z niego. Dzikie gęsi uchodziły w Egipcie, podobnie jak w Chinach, za pośredniczki między niebem a ziemią. W Grecji gęś była świętym ptakiem Afrodyty. W Rzymie z kolei była poświęcona Junonie; uchodziła za symbol miłości, płodności, małżeńskiej wierności, ale tak że czujności; i tak gęsi z Kapitolu dzięki swej czujności miały go uratować w czasie zniszczenia Rzymu w 387r. p.n.e. W Rosji, Azji Środkowej i na Syberii, słowo "gęś" jest używane na określenie ukochanej kobiety.  Ważne dla podkreślenia, że dla odmiany, w kulturze chrześcijańskiej, powstała przefałszowana wersja tego symbolu, czyż nie słyszymy częsty negatywnych określeń w stosunku do kobiet: "Głupia gęś"? Podziękować kapłanom, gdyż to oni zasiali w ludach Europy odwrotne rozumienie tego zacnego zwierzęcia. Dla Celtów gęś była symbolicznie bliska łabędziowi i podobnie jak on uchodziła za wysłanniczkę świata duchowego, bezpośrednio związanego z Boginią Matką. 

8.  Gołąb

W zachodniej Azji pozostawał w związku z boginią płodności Isztar, względnie w Fenicji z kultem Asztarty. W Grecji gołąb był poświęcony Afrodycie. W Indiach, częściowo także w Germanii, ciemny gołąb uchodził za ptaka duszy, ale także ptaka śmierci i nieszczęścia. W Biblii Noe miał rzekomo wypuścić po potopie trzy gołębie, z których jeden powrócił z gałązką oliwną, oznaką pojednania z bogiem i odtąd symbolem pokoju. Biały gołąb jest poza tym symbolem prostoty i czystości. W związku z czterema cnotami kardynalnymi, gołąb symbolizuje umiarkowanie. Para gołąbków jest popularnym symbolem miłości. 

9. Gorgony

Według mitologii greckiej, ohydne potwory. Trzy siostry: Euryale, Steno i Meduza, na których widok każdy zmieniał się w kamień. Często przedstawiane jako uskrzydlone i z wężami we włosach lub u pasa. Interpretowane jako symboliczne ucieleśnienie przerażającego aspektu numinosum, czyli moc, obecność boską, w tym wypadku w żeńskim aspekcie. Gorgona oznacza z reguły jedną z sióstr, Meduzę, której Perseusz odciął głowę (tyle wykładnia męska; w istocie Gorgony są Trój Boginią, w jej młodzieńczym, dojrzałym i starczym aspekcie, z tymże Achajowie oblekli Boginię, po zwycięskim pochodzie przez Peloponez, w negatywne szaty). W późniejszych czasach często przedstawiano ją jako postać młodzieńczą, co dopiero jest wielkim przekłamaniem. Tzw. Gorgoneion.

Giewont -- Śpiący Rycerz

10.  Góra

Z racji jej wysokości, często aż do chmur, symbol związku między niebem a ziemią, jak również (podobnie jak "drabina" duchowego postępu, żmudnie osiąganego wyższego rozwoju, wtajemniczenia. Na całym świecie znajdują się święte góry, które często uważano za siedziby bogów. Na górach zawsze dochodziło do ważnych duchowych wydarzeń, i tak np. chińscy cesarze składali ofiary na szczytach gór, Mojżesz tam miał otrzymać tablice ze słynnym Dekalogiem, Grecy z kolei wierzyli że na Olimpie są siedzibę miał Zeus i reszta bogów. Ze względu na swą zwalistą masę, góra może być także symbolem niewzruszoności; u Sumerów była symbolem niezróżnicowanej pramaterii. Nader rozpowszechnione jest również pojęcie góry jako centralnego punktu lub osi świata. Dla kilku ludów królestwo zmarłych lub miejsce pobytu szczególnych zmarłych osobistości znajduje się w głębi jakiejś góry. W Polsce mamy słynną legendę (zresztą nie obcą innym słowiańskim oraz celtyckim ludom) o tzw. "Śpiącym Rycerzu".

"Ludowa klechda mówi, że w jaskiniach wapiennych w głębi góry śpią rycerze Bolesława Śmiałego. Śpią tam snem kamiennym, ale zbudzą się wtedy, gdy Polska będzie naprawdę w potrzebie. Inni mówią, że strzegą ogromnego skarbu, ale ponoć tym skarbem ma być wolność Polski" (źródło ze strony: http://www.swiatpl.com).

Ciekawy zbiór góralskich legend, znajdziecie -- TUTAJ. Polecam :)

11.  Graal

Święty przedmiot z poezji środkowowschodniej, we Francji najczęściej naczynie, w którym przechowywano hostię, kielich Ostatniej Wieczerzy lub czara, w której Józef z Arymatei zebrał krew Chrystusa; w niemieckim ujęciu w "Parzivalu" Wolframa von Eschenbacha Graal to kamień o cudownych właściwościach, który użycza pokarmu i wiecznej młodości. Jest to symbol najwyższego niebiańskiego i ziemskiego szczęścia, również niebiańskiej Jeruzalem. Dostępny tylko człowiekowi czystemu, o tyle też symbol najwyższego stopnia duchowego rozwoju po przejściu przez duchowe próby.

12.  Granat

Podobnie jak inne owoce o wielu ziarnach (np. dynia, pomarańcza, pomidor, cytron) granat jest symbolem płodności, wskutek czego był np. w Grecji poświęcony Demeter, Herze i Afrodycie. W starożytnym Rzymie świeżo poślubione kobiety ze względu na to symboliczne znaczenie nosiły wieńce z gałązek granatu. W Indiach sok z granatu uchodził za lekarstwo przeciwko bezpłodności. Otwarcie granatu niekiedy porównywano do defloracji. Ze względu na jaskrawo czerwoną barwę jego miąższu granat był również symbolem miłości, krwi, a tym samym zarazem życia i śmierci. U Fenicjan granat pozostawał w ścisłym związku ze słońcem i oznaczał życie, moc i odnowę. W Judaizmie granat był symbolem wierności wobec praw Tory. W średniowieczu zapach granatu i wielość jego ziarenek interpretowano jako symbol piękności i licznych cnót Marii, ma to sens, gdyż Maryja znalazła swe miejsce w męskim panteonie religii monoteistycznych wyłącznie przez wzgląd na jej boskie znaczenie w religiach wcześniejszych. Podobnie uczyniono w Grecji, po przejęciu władzy przez mężczyzn-kapłanów, aby uciszyć/uspokoić lud oddany swej Bogini, łaskawie obdarowano zaszczytnym miejscem na Olimpie także boginie, jako żony, matki lub siostry głównych, męskich bogów.  Kulisty kształt granatu, wielość ziarenek i miły zapach uchodziły także za symbol doskonałości, nieograniczonych przymiotów i dobroci bożej. Poza tym wielość ziarenek zebranych w jednym owocu, miała też obrazować jakieś święte zgromadzenie, np. Kościół, Synagogę czy jakąkolwiek inną świątynię. Czerwony sok granatu wiązano też z krwią męczenników. Jego łupina jest twarda i jadalna, jednakże w swym wnętrzu zawiera słodki sok, dlatego w pewnych okresach interpretowano go jako symbol doskonałego wyznawcy nowego kultu, w szczególności kapłana... Ale skoro wiemy już, że przez tysiące lat granat był symbolem żeńskiego kultu, bardziej pasuje powiedzieć: kapłanki, bo o ile wiem, kapłani żyją w celibacie, tymczasem kapłanki pełniły nie tylko święte funkcje w świątyniach, wieszcze przykładowo, ale często też piastowały funkcje matek.

13.  Gra w szachy

Symbol walki dwóch przeciwstawnych partii, najczęściej łączona z podstawowymi przeciwieństwami: męski-żeński; życie-śmierć; jasny-ciemny; dobry-zły; niebo-ziemia względnie piekło. Gra w szachy uchodzi np. w Indiach za oznakę aktywności przewidującej inteligencji, także jako symbol kosmicznego ładu i rozumu.

14. Grób (Kurhan)

Jako kurhan być może jest symbolem lub aluzją do świętych gór; liczne nagrobki (również urny w kształcie domu) w swej formie symbolicznie (lub też jak piramidy rozumiane realistycznie) odnoszą się do wyobrażeń siedziby (dom, świątynia itd.) dla zmarłych. W psychoanalizie grób jako miejsce śmierci, ale także miejsce spoczynku, schronienia i spodziewanego odrodzenia jest niejednokrotnie łączony z serdecznym i zarazem strasznym aspektem Wielkiej Matki.

15.  Grusza

Pestkowiec o czysto białych kwiatach, które ze względu na ich delikatność i szybkie więdnięcie są np. w Chinach symbolem żałoby. W średniowieczu grusza -- prawdopodobnie na nieskazitelną biel jej kwiatów -- uchodziła za symbol maryjny, inaczej mówiąc za symbol Wielkiej Matki. W wierzeniach ludowych wiele gruszek oznacza obfitość dzieci.

16.  Gryf

Fantastyczno-mitologiczne zwierzę, z głową orła, ciałem lwa i ze skrzydłami. U Greków poświęcony Apollinowi i Artemidzie. Symbolizuje siłę i ze względu na przenikliwe spojrzenie, czujność. Ponieważ orzeł należy do nieba, lew -- do ziemi, w średniowieczu  był symbolem podwójnej bosko-ludzkiej natury Chrystusa; jako zwierzę solarne, również symbol zmartwychwstania.

17.  Grzyb

Przede wszystkim w Chinach symbol długiego życia (być może dlatego, że ususzony dawał się długo przechowywać). Rzekomo rozwijał się tylko w czasach spokojnych i pełnych ładu, to też jest także symbolem mądrego przewodzenia państwem/królestwem. W kilku okolicach Afryki i Syberii interpretowano grzyba także jako symbol nowonarodzonej duszy ludzkiej.

Wenus -- jasny punkt na lewo od Księżyca - Gwiazda poranna i wieczorna.

18.  Gwiazda poranna i wieczorna

Określenie "gwiazda poranna i wieczorna" odnosi się do jednej i tej samej planety -- boskiej Wenus. Jej dzienna prezencja jest symbolem zwiastowania (Eos) nowego dnia, ciągłej odnowy lub powrotu. Jest to symbol światła zwyciężającego, stąd chrześcijanie ubrali w jej postać swego Chrystusa, który właśnie o brzasku miał zmartwychpowstać. Z kolei "gwiazda wieczorna" zapowiada nadciągającą noc, przeto w chrześcijaństwie określana jest mianem Lucyfera. Każda z tych chrześcijańskich interpretacji jest jednak fałszywa, zarówno z astronomicznego jak i mitologicznego punktu widzenia. Zwykło się uważać -- odsuwając na bok religijne przesądy -- że światła na ciemnym niebie są polem duchowego światła przenikającego ciemności. Mogą być zatem symbolem wysokich lub niskich ideałów. W mowie potocznej pojawia się często określenie "sięgać gwiazd". Ruch gwiazd po regularnych torach symbolizuje harmonijne współdziałanie boskich mocy. W mitologicznych wyobrażeniach wielu ludów gwiazdy i planety w ogóle lub określone gwiazdy interpretowano jako zmarłych przeniesionych na niebo. Kilka indiańskich kultur posunęło się nawet do tego, że każdej żywej istocie na ziemi przypisywały jej odpowiednik wśród gwiazd. Zgodnie z późno-żydowskim wyobrażeniem każdą gwiazdą opiekuje się jakiś anioł; gwiazda lub anioł prowadził mitologicznych "Trzech Magów" (Mędrców) ze Wschodu do Betlejem. Z punktu widzenia wielości gwiaździste niebo symbolizuje w Starym Testamencie obiecane liczne potomstwo Abrahama, które według poglądów niektórych teologów średniowiecza jest zarazem symbolem złączonych w kościele różnych ludów i ras. Marię (czy wcześniejszą Boginię Matkę) przedstawia się często z koroną gwiazd na głowie. 

Obraz -- "Ave Maria" -- Ricardo Frantz... Czy tylko tyle zostało światu z Bogini Matki?