∇ Myśli skłębione, niezgłębione...

Trasa wędrówki Abrahama i jego rodziny z Ur do Ziemi Obiecanej-Kanaanu Na wstępie (wszystkich 3 części) - zaznaczam, że treść tego posta opiera się na połączonych ze sobą przekazach historycznych, zapiskach starożytnych, a także odkryciach archeologicznych oraz info zawartych w mitologiach Bliskiego Wschodu, jak i oczywiście ze ST (Tory) oraz apokryfów żydowskich. Jest to jednak czysto subiektywna analiza i synteza - z którą nie trzeba się zgadzać. Jeśli coś wam się w nim nie zgadza... Szukajcie na własną rękę i porównujcie.  * * * Część I Początek tej opowieści sięga czasów biblijnego Abrama ( Abrahama), wywodzącego się z linii Sema , jednego z synów Noego, od którego imienia pochodzi nazwa plemion semickich. Ludy arabskie-semickie zamieszkujące Bliski Wschód swoje korzenie czerpią - ponoć* - od Izmaela (na to się przynajmniej powołują), syna Abrama i egipskiej niewolnicy (dokładniej: służącej Sary) Hagar, który mieszał później swą krew z wieloma, d...

Vladimir Kush   © Część IV (ostatnia) Kiedy naszemu Zenonowi oznajmiono o rozbiciu się okrętu, wraz z którym zatonął cały jego majątek, rzekł na to: „Los chce, abym teraz tym swobodniej zajmował się filozofią" . Filozofowi Teodorowi tyran wygrażał śmiercią, co więcej śmiercią bez pogrzebania ciała. „Masz — odrzekł — pełną możliwość, aby sobie sprawić taką przyjemność. Każda kropelka krwi. jest rzeczywiście pod twoją władzą, ale co się tyczy pogrzebu, to jesteś naprawdę głupcem, jeżeli myślisz, że mi zależy coś na tym, czy zgniję na ziemi, czy też pod ziemią" . Kanus Juliusz był człowiekiem wielkim z rzędu najznakomitszych, którego dostojnej chwały nie umniejsza nawet ta okoliczność, że się urodził w naszym stuleciu. Ten długo spór toczył z Gajuszem, a kiedy się zabierał do wyjścia, rzekł do niego ów nowy Falarys: „Abyś się nie łudził niedorzeczną nadzieją, wydałem już rozkaz, aby cię stracić" . „Dziękuję ci — odrzekł — najmiłościwszy władco" . Nie wiem na ...

Photo art by Ron Germundson   © X Wpadłeś w jakieś kłopoty życiowe. Nawet się nie spodziałeś, jak złowrogi los wszystkim lub tobie jednemu narzucił pęta, których nie możesz zerwać ani z nich się wywikłać. Pomyśl, więźniowie na początku z przykrością znoszą ciężar oków i u nóg kłody, lecz z biegiem czasu przestają się buntować, i znoszą spokojnie. Konieczność uczy ich cierpieć z odwagą, przyzwyczajenie z łatwością. W każdym położeniu życia znajdziesz przyjemność, rozrywki, rozkosze, jeżeli uznasz niepowodzenia za łatwe, nie za trudne do zniesienia. Z żadnego tytułu natura lepiej nie zasłużyła się dla nas, niż kiedy, wiedząc, do jak licznych rodzimy się nieszczęść, na każde wynalazła skuteczne lekarstwo, czyli przyzwyczajenie, które nam pozwala oswoić się szybko z każdym cierpieniem. Nikt by nie wytrzymał, gdyby długotrwała przeciwność zachowała tę samą siłę co za pierwszym natarciem. Wszyscy jesteśmy przywiązani do losu, jedni łańcuchem złotym i luźno, drudzy zardzewiałym i c...