∇ Myśli skłębione, niezgłębione...

"W perspektywie kosmicznej nie ma powodów, by myśleć, że jesteśmy pierwsi, ostatni lub najlepsi" — Carl Saga n: The Cosmic Connection. An Extraterrestrail Perspective, Doubleday, New York 1973, s.52 Arystoteles uznał za konieczne uzupełnienie metafizyki na drodze wprowadzenia Pierwszego Poruszyciela -- zwanego obecnie "Bogiem". Jest to ważny fakt w dziejach metafizyki z dwóch powodów. Po pierwsze, jeżeli już mamy komuś przyznać miano największego metafizyka, odznaczającego się najwyższą przenikliwością oraz ogólną erudycją i znaczeniem dla późniejszego rozwoju tej dziedziny wiedzy, wybór nasz musi paść na Arystotelesa. Po drugie, podchodził on do tego zagadnienia metafizycznego w sposób całkowicie beznamiętny, a jest przy tym ostatnim metafizykiem europejskim pierwszej rangi, o którym można by to powiedzieć. Po Arystotelesie wnioski metafizyków zabarwione zostały stronniczością stanowisk etycznych i religijnych. Żydzi rozproszyli się, najpierw dobrowoln

§ 7. Tendencje ewolucyjne aparatur pojęciowych Czy z powyższego trzeba wysnuć wniosek, że wszystkie aparatury pojęciowe i wszystkie w nich utworzone obrazy świata są równie dobre? Pytanie to rozważymy jeszcze na końcu tej rozprawy, licząc na wyrozumiałość czytelnika co do precyzji wyrażenia i siły dowodowej naszych wywodów. “ Dobry” jest oznaczeniem - może z jednym wyjątkiem moralnego “dobry” - względnym: dobry dla czegoś. Jeśli chcemy wyróżniać pomiędzy aparaturami pojęciowymi złe, dobre i lepsze, to narzuca się pytanie: dla czego? Dla biologicznego dobrobytu rodzaju ludzkiego, albo może dla zaspokojenia pragnienia wiedzy, albo jeszcze czego innego. Jak się zdaje, w tym miejscu wkracza pragmatyzm, dla którego nasze ostatnie wywody nie będą brzmiały obco. Najbardziej naturalne byłoby, jak się zdaje, zająć stanowisko ewolucjonistyczne i postawić pytanie tak: która aparatura pojęciowa bliższa jest celowi, ku któremu zmierza faktycznie rozwój nauki? Jeśli tu mówimy o celu, do któreg

Tylko w dwóch miejscach występuje w Biblii termin -- taw. Wypada tu dodać, że w tekście Ezechiela zostały wykorzystane zbieżności fonetyczne dla słowa taw, a mianowicie tawekh - środek, tiwwah - czynić znak, oraz - obrzydliwość, obrzydzenie. Sens taw jako znaku ostatecznego kresu (a nie znaku w ogóle, który nazywa się oth) najlepiej podkreśla zawarte w nim fonetycznie słowo teah (400+1+5=406) - wyznaczać granicę (por. Num 34.7-8). Egipskim słowem o tym samym znaczeniu jest -- fasz, w którego zapisie jako determinatyw jest użyty właśnie znak "skrzyżowania dróg". Poza q 4, 40 i 400, tj. 4-ką na różnych poziomach jednostki, dziesiątki i jej dopełnienia, czyli setki (10x10), rozciąga się inny świat 5, 50 i 500. Jest on zresztą zapowiedziany w faw = 406, bo 6 to litera waw - haczyk, który łączy coś z czymś innym, mający w hebr. znaczenie spójnika i, a. Podział przestrzeni i przebiegu czasowego wg wzorca 1-2-3-4 wymaga jednak wyjaśnienia, choćby najbardziej skrótowego r

Przekład Stefana Amsterdamskiego Część I:   "Stare i nowe tradycje" Gdy mówi się dziś o fizyce współczesnej, na myśl przychodzi przede wszystkim broń atomowa. Wszyscy zdają sobie sprawę z tego, jak ogromny wpływ ma istnie­nie tej broni na stosunki polityczne w świecie współ­czesnym, wszyscy zgodnie przyznają, że nigdy jeszcze wpływ fizyki na ogólną sytuację nie był tak wielki, jak obecnie. Czy jednak polityczny aspekt fizyki współczes­nej rzeczywiście jest najbardziej doniosły? W jakiej mierze i na co fizyka miałaby wpływ, gdyby struktura polityczna świata została przystosowana do nowych mo­żliwości technicznych? Aby odpowiedzieć na te pytania, należy przypomnieć, że wraz z produkcją nowych narzędzi zawsze rozpo­wszechniają się idee, dzięki którym zostały one stwo­rzone. Ponieważ każdy naród i każde ugrupowanie poli­tyczne niezależnie od położenia geograficznego i tradycji kulturowych danego kraju musi w tej lub innej mie­rze interesować się nową b