∇ Myśli skłębione, niezgłębione...

Wykład III SZKOŁA ELEACKA (Parmenides z Elei, Ksenofanes z Kolofonu, Zenon z Elei, Melissos z Samos, Empedokles z Agrygentu oraz Anaksagoras z Klazomeny) oraz ATOMIŚCI :  Demokryt z Abdery. 1.  KSENOFANES -- (ur. ok. 570 - zm. 460 p.n.e.) z Kolofonu .  Najprawdopodobniej po setce, co jak na tamte czasy było sporym osiągnięciem. Mając ok. 25 lat wyemigrował z rodzinnego miasta (pradwopodobnie w 545 r. p.n.e.). Z Jonii powędrował na Sycylię i do Pd. Italii i przez całe swe życie wędrował wyśpiewując własne utwory poetyckie. Ponoć napisał poemat doktrynalny "O naturze" zawierający myśl filozoficzną. Błędnie się sądzi, że Ksenofanes był założycielem szkoły eleackiej, gdyż poruszał się wyłącznie w świecie teologicznym i ponoć mając 92 lata wciąż był włóczęgą bez dachu nad głową. Wynikło to stąd iż Platon w swym "Sofiście" pisząc o Eleatach, wspomniał również i o nim. Uważał jednak Ksenofanesa -- co ważne podkreślenia -- wyłącznie za "

1. Wprowadzenie Zasadniczą właściwością życia jest jego ekspansja w przestrzeni i czasie, czyli zajmowanie i wypełnianie wszelkich możliwych obszarów środowiska zewnętrznego, oraz wydłużanie czasu istnienia. W przypadku kiedy nie chodzi o obszar jeszcze przez życie nie zajęty, ekspandująca populacja konkuruje z innymi populacjami, aż do ustalenia się nowego stanu równowagi ekologicznej. Wtedy ekspansja jednych wymaga kurczenia się, czyli kontrakcji drugich, aż po ich ewentualne wyginięcie. Ekspansja występuje zarówno na szczeblu osobniczym, jak i populacyjnym, gatunkowym, biocenotycznym, aż po biosferę w całości, choć w chwili obecnej, ekspansja rodzaju ludzkiego odbywa się kosztem kontrakcji biosfery na rzecz kultury. Po szczycie ekspansji danego biosystemu zwykle następuje faza jego kontrakcji, na skutek procesów samowyrównawczych, hyperspecjalizacji, bądź konkurencji z innymi biosystemami. Ekspansja wymaga zawsze nakładów informacyjnych i materiałowo-energe

1.  Gagat (dżet) Czarny bursztyn -- dający się polerować, bardzo zwarty węgiel. Jako amulet rozpowszechniony środek przeciwko szkodliwym wpływom, jak np. złemu spojrzeniu, truciznom, chorobom, niepogodzie. W średniowieczu i w czasach nowożytnych ze względu na jego czarną barwę -- symbol żałoby i dlatego też często używany do żałobnych ozdób.  O czerni pisałam -- TUTAJ . Zdjęcie ze STRONY 2.  Gałęzie Przede wszystkim zielone (rzadziej też złota gałąź) symbolizują honor, sławę i nieśmiertelność. W zwyczajach ludowych gałęzie różnych drzew i krzewów uchodziły za przynoszące szczęście i ochronę. Np. Kwiecie wiśni, oliwka, palma czy wierzba. 3.  Garnek Rozpowszechniony symbol macicy a tym samym często też kobiety. Jako "naczynie", symbol przyjmowania i otrzymywania. Chrześcijaństwo chętnie porównuje Marię, która przyjęła w siebie Ducha Św. z naczyniem. Naczynie, w szczególności z gliny, jest poza tym symbolem ciała, które interpret

"Urban-lights" -- Andreas Rocha Mieszkańcy Megalopolis, miasta w Arkadii (Peloponez), zagrożeni przez swych sąsiadów Lacedemończyków wysyłają swych posłów do Aten z prośbą o pomoc. Przeszkodą w jej udzieleniu jest krępujące Ateńczyków przymierze ze Spartą. Do zawarcia tego przymierza skłoniła Ateńczyków obawa przed wzrastającą potęgą Teb, które dzięki sukcesom militarnym utalentowanego wodza Epaminondasa uzyskały w Grecji przewodnictwo polityczne. Wpierw ugruntowały Teby swą supremację w Beocji burząc Tespie i Orchomenos oraz zajmując przygraniczne miasto Oropos. Później dla rozszerzenia swej władzy wtargnęli na Peloponez, odebrali Lacedemończykom Messenię, zajęli miasto Messene i zorganizowali koalicję miast arkadyjskich przeciwko Sparcie. W tym czasie zbudowano nowe miasto Megalopolis dla obrony przed napadami Lacedemończyków. Gdy od r. 356 p.n.e. Teby uwikłały się w wojnę w Fokidzie, Lacedemończycy wykorzystali tę sposobność, by w r. 352 p.n.e. zagrozić Megalopoli