∇ Myśli skłębione, niezgłębione...

Część I tekstu -- TUTAJ Część II tekstu --   TUTAJ Część III tekstu -- TUTAJ 5. Wysiedlona dusza Istnieją dusze, które uległy tak poważnemu uszkodzeniu, iż zostają oddzielone od głównej grupy dusz wracających do duchowego domu. W porównaniu ze wszystkimi powracającymi istotami, liczba tych nietypowych dusz jest niewielka. Jednakże ważne jest to, co stało się z nimi na Ziemi, ze względu na niebagatelny wpływ, jaki wywierają one na inne wcielone dusze. Wysiedlone dusze możemy podzielić na dwa rodzaje: te, które nie godzą się z faktem, że ich fizyczne ciało jest martwe i wracając do świata duchowego walczą z powodu osobistego bólu, oraz dusze, które w ludzkim ciele zostały wypaczone przez udział w działaniach kryminalnych. W pierwszym przypadku oddzielenie duszy jest efektem jej własnego wyboru, podczas gdy w drugim duchowi przewodnicy celowo na czas nieokreślony pozbawiają te dusze towarzystwa innych istot. Duchowi przewodnicy obydwu rodzajów wymienionych tu dusz są w pełni za...

by © Juan Carlos Taminchi KSIĘGA SIÓDMA   ( Część I - TUTAJ* ) (Część II - TUTAJ* ) (Część III - TUTAJ* ) (Część IV - TUTAJ* ) (Część V - TUTAJ* ) (Część VI - TUTAJ* )  Dużo tu pytać można, wyjaśnić też należy Wiele, jeżeli wszystko dokładnie poznać pragniesz. Pytają więc, dlaczego umysł tak w lot i zgrabnie Myśli o tym, co człowiek pożąda. Czyli przez to, Że odbicia czyhają, by woli dać świadectwo I to, co chcemy, oddać, chociażby nam w pragnieniach Nie wystarczało morze, niebiosa, ani ziemia? Czyli pochody ludzkie, walki, biesiady w tłumie Wnet natura, posłuszna życzeniom, tworzyć umie (Zwłaszcza, że w jednym miejscu pragnie przeróżnych rzeczy Mnogość ludzi, a jedno pragnienie drugim przeczy)? Czemuż widzimy we śnie, jak wizerunki zgodnie Kroki umieją czynić, stopę za stopą podnieść, Jak miarowo ramiona podnoszą, ruchów miękkość Jak w tańcu wyrażają tułowiem, nogą, ręką? W cyrkowym gimnazjonie te wizerunki może Uczyły się, jak...

Art work "Sibyl" by Charlie Terrell The Sibyl (various poems) Long before our time they called her old, But she'd walk down the same road every day. Her age became too much to say In years — and, like a forest's, would be told In centuries. She comes to stand at dusk — Her spot each time the same — and to foretell. She is a hollow, wrinkled husk, Dark as a fire-gutted citadel. She has to turn her flock of talking loose Or it will grow too crowded to relieve. Flapping and screaming, words are flying all Around her. Then, returning home to roost, They find a perch beneath her eyebrows' eaves, And in that shadow wait for night to fall.   ( Rainer Maria Rilke )  * * *  As Aeneas and the Sibyl pursued their way back to Earth, he said to her, " Whether thou be a goddess or a mortal beloved of the gods, by me thou shalt always be held in reverence. When I reach the upper air I will cause a temple to be built to thy honour, and will myself br...