∇ Myśli skłębione, niezgłębione...

(na zdj. Sharbat Gula - Twarz National Geographic") Część II "Hanan" Był strach przed śmiercią i żelazną bramą, zamykającą nas i ogra­niczającą naszą egzystencję - egzystencję córek pozostawionych przy życiu, istot podległych. Mój brat Assad chodził do szkoły z torni­strem. Mój brat Assad jeździł konno, chodził na spacery. Mój brat Assad nie jadał z nami posiłków. Wzrastał, jak musi wzrastać męż­czyzna, wolny i dumny, obsługiwany niczym książę przez przebywa­jące w domu dziewczyny. Uwielbiałam go jak księcia. Grzałam mu wodę na kąpiel, kiedy był jeszcze mały, myłam mu głowę, opiekowałam się nim jak bez­cennym skarbem. Nie wiedziałam nic o jego życiu poza domem, nie wiedziałam, czego uczy się w tej szkole, co widział i co robił w mie­ście. Czekaliśmy, aż osiągnie wiek małżeński: ślub tak jak naro­dziny syna - to jedna z niewielu rzeczy, które nabierają znaczenia w rodzinie. Assad był ładny. On i ja byliśmy sobie bliscy, kiedy był dzieck

"Miałam na sobie ogień"  (fragmenty)  Jestem dziewczyną, a dziewczyna musi chodzić szybko, z głową po­chyloną ku ziemi, tak jakby miała liczyć własne kroki. Nie może pod­nosić wzroku, nie powinna nigdy spoglądać na prawo czy lewo, bo gdyby jej oczy napotkały spojrzenie jakiegoś mężczyzny, cała wioska uznałaby ją za charmuta . Gdyby jakaś zamężna sąsiadka, stara kobieta lub ktokolwiek inny spostrzegł ją całkiem samą na ulicy, bez matki, starszej siostry, owie­czek, snopka siana czy kosza z figami, także będą o niej mówić: char­muta . Aby nie patrzeć pod nogi, ale prosto przed siebie, aby wejść do sklepu, aby wydepilować się i nosić biżuterię - dziewczyna musi wyjść za mąż.   Jeśli dziewczyna nie ma męża, a może go mieć, kiedy już ukończy czternaście lat - tak było w przypadku mojej matki - cała wioska zaczyna sobie z niej kpić. Jednak żeby wyjść za mąż, dziewczyna mu­si czekać na swoją kolejkę w rodzinie. Najpierw trzeba wydać najstar­szą córkę, p

Następujące nazwy estetyki będą wielokrotnie używane w dalszych rozdziałach tej książki: (1) Sztuka była niegdyś nazwą zdolności człowieka, mianowicie zdolności wytwarzania przedmiotów potrzebnych człowiekowi; dziś jest raczej nazwą zbioru tych przedmiotów. Znaczenie więc ; jej nie tylko zmieniło się, ale weszło do innej kategorii: z kategorii (f) przeszła do kategorii (d) . (2) Piękno jest nazwą własności (kategoria (i) ); mianowicie gdy mowa o pięknie dzieła sztuki czy krajobrazu; w luźniejszej mowie używane jest również tak, że oznacza rzecz piękną (kategoria (a) ), przedmiot posiadający własność piękna. (3) Przeżycie estetyczne jest nazwą czynności psychicznych (c) . (4) Forma oznacza najczęściej nie same rzeczy, lecz układ części i wzajemny ich stosunek; jednakże w niektórych przypadkach jest nazwą przedmiotu widzialnego, dotykalnego, dającego się wziąć do ręki. Czyli waha się między kategorią (i) a kategorią (a) . (5) Poezja również

II. MASKA AGAMEMNONA Są ludzie, których życie jest nagromadzeniem tylu nieprawdopodobnych sukcesów, że późniejszy  biograf musi czuwać nad swym piórem, aby nie popaść w literacką egzaltację i już na samym  początku nie wyczerpać wszystkich superlatywów, które później okażą mu się tym potrzebniejsze.  Ale są i takie żywoty ludzkie, które od początku do końca przebiegają niejako w superlatywach.  Takie właśnie były koleje życia Henryka Schliemanna. Jego niezwykły charakter staje się coraz  bardziej zdumiewający, a wielkie odkrycia archeologiczne osiągają trzy punkty szczytowe.  Pierwszym było odnalezienie „skarbu Priama”. Drugim stać się miało odkopanie grobów  królewskich w Mykenach. Jednym z najbardziej ponurych, a zarazem najbardziej podniosłych rozdziałów greckiej historii, w  którym ukazują się nam ludzie starożytnej Grecji, ludzie pełni niskich namiętności, jest historia  Pelopidów w Mykenach, historia powrotu i śmierci Agamemnona. Dziesięć lat stał Agamemnon  pod Tr