"Kurko z Galindii - bogini kraju położonego na końcu świata" ~ Grzegorz Białuński
by Irina Dzhul Kurko ‘jest jedynym pewnym imieniem bóstwa pruskiego znanym ze źródła. Pojawiło się bowiem w układzie dzierzgońskim w 1249 г.: „Ydolo, quod semel in anno, collectis frugibus conseueverunt confingere et pro deo colere, cui nomen С u г с h e [podkr. — G. B.] impo suerunt, vel aliis diis, qui non fecerunt celum et terrarum, quibuscum que nominibus appelantur de cetero non libabunt” . O Kurko wspominał kronikarz Szymon Grunau jako bóstwie pokarmu i napojów , „któremu ofiarowano żyto, pszenicę, mąkę, mleko i miód” . Podobne wzmianki zostawili w swoich pracach Maciej Stryjkowskis, Marcin Murinius i Krzysztof Hartknoch. Zainteresowanie tym bóstwem w historiografii było dość duże. Z polskich badaczy piśmiennictwo na temat Kurko szeroko omówili Franciszek Bujak oraz niedawno Jan Powierski, dlatego ograniczę się tylko do przypomnienia najważniejszych poglądów i wniosków autorów prac o kulcie tej Bogini. Mierzyński uważał, że było to bóstwo wegetacyjne „a w szczególności zb...
