∇ Myśli skłębione, niezgłębione...

"Ruby" by Richard S. Johnson Etyka to główne dzieło Spinozy, nad którym pracował od 1661, nie zgadzając się jednak na jego publikację (praca została ogłoszona w roku jego śmierci przez zaprzyjaźnionego z nim Ludwika Meyera). Pracując nad Etyką, Spinoza pisał równolegle Traktat o poprawie rozumu, w którym wyłożył zasady swojej metody (dzieło nieukończone). Etyka wywołała zdziwienie. Wahano się, jaki w istocie jest sens tekstu. Bo też to potężne dzieło jest bardzo trudne w odbiorze ze względu na geometryczny sposób (more geometrico) wykładu, polegający na tym, iż Spinoza przyjmuje definicje i aksjomaty, z których wyprowadza wszystkie swoje twierdzenia. Praca składa się z pięciu części: "O Bogu", "O naturze i pochodzeniu duszy", "O pochodzeniu i naturze afektów", "O niewoli ludzkiej, czyli o siłach afektów", "O mocy rozumu, czyli o wolności ludzkiej". Posługując się tradycyjnymi pojęciami filoz...

"Wewnętrzna mądrość Kabały jest taka sama, jak Biblii, Zoharu i przypowieści z jedyną różnicą miedzy nimi będącą sposobem rozumowania. Jest to bardziej podobne do starożytnej mowy przetłumaczonej na 4 języki. Oczywiste jest, że mądrość sama w sobie nie zmienia się w ogóle, z powodu zmiany języka. Wszystko, co musimy wziąć pod uwagę – który z nich jest najbardziej odpowiedni i najszerzej akceptowany do przekazania wiedzy" - Baal HaSulam: "Owoce Mądrości". Co to jest Kabała?  ( na dobry początek ) Kabała jest dokładną metodą badania i definiowania miejsca człowieka we Wszechświecie. Mądrość Kabały mówi nam, jaka jest przyczyna życia człowieka, dlaczego człowiek się rodzi, po co żyje, jaki jest sens jego życia, skąd pochodzi i dokąd idzie po zakończeniu swojego życia w tym świecie. Kabała jest metodą pojmowania świata duchowego. Uczy nas o duchowym świecie i poprzez studiowanie Kabały rozwijamy jeszcze jeden zmysł. Za pomocą tego...

O czytaniu i pisaniu Ze wszystkiego, co czytam, lubię to tylko, co krwią było pisane. Pisz krwią, a dowiesz się, że krew jest duchem. Nie łatwo cudzą krew zrozumieć: nienawidzę też czytających leniwców. Kto zna czytelnika, ten dla niego nic robić nie będzie. Jeszcze jedno stulecie czytelników - i duch nawet śmierdzieć zacznie. Że każdemu wolno nauczyć się czytać, to psuje z czasem nie tylko pisanie, lecz i myśli. Niegdyś duch był bogiem, potem przedzierzgnął się w człowieka, dziś staje się motłochem. Kto krwią i w przypowieściach pisze, nie chce, by go czytano, żąda, by się go na pamięć uczono. W górach najbliższą drogą jest droga od wierzchołka do wierzchołka: lecz na to trzeba mieć długie nogi. Przypowieści niechaj tu będą wierzchołkami, a ci, do których się mówi, wielcy i rośli. Powietrze rzadkie i czyste, niebezpieczeństwo bliskie i duch pełen radosnej złośliwości: to godzi się dobrze jedno z drugiem. Chcę mieć psotne duchy wokół siebie, gdyż odważny jestem. O...

Teorie duszy w starożytnej filozofii Gdy badamy duszę, powinniśmy równocześnie stawiać problemy, które będziemy musieli w dalszym ciągu rozwiązać, oraz roztrząsać poglądy wszystkich poprzedników, którzy tylko je o niej wyrazili — a to wszystko w tym celu, aby skorzystać z ich trafnych uwag i ustrzec się ich pomyłek. Punktem wyjścia [naszych] badań będzie przegląd tych cech, które zdaniem ogółu najbardziej charakteryzują naturę duszy. Otóż dwie zwłaszcza cechy zdają się odróżnić jestestwo posiadające duszę od jestestwa, któremu jej brak, mianowicie ruch i wrażenie zmysłowe. Właściwie tylko te dwie [cechy] przejęliśmy w spuściźnie od przodków. W samej rzeczy jedni z nich utrzymują, że dusza jest przede wszystkim i głównie czynnikiem poruszającym. A wychodząc z założenia, że [to], co nie jest w ruchu, nie może wprawić w ruch niczego, wywnioskowali, że dusza należy do klasy jestestw, które są w ruchu. To właśnie skłoniło Demokryta do twierdzenia, że dusza jest szczegól...